به نقل از «فرارو»

قتل‌های زنجیره‌ای نخبگان روسیه یا خودکشی‌های عجیب دسته‌جمعی؟!

تاریخ انتشار: ۲۸ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۳۱۳۹۲

فرارو- بیل برودر کارشناس مسائل روسیه به "سان" می‌گوید: الیگارش‌ها پس از ضربه شدید ناشی از تحریم‌های غرب برای محافظت از ثروت خود در تلاش هستند. این بانکدار مشهور که در زمان مدیریت بزرگترین شرکت سرمایه گذاری خارجی کشور با پوتین اختلاف نظر داشت می‌گوید موج اخیر خودکشی در میان نخبگان روسیه همگی قتل‌های سازمان یافته بوده‌اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گزارش فرارو به نقل از سان؛ برودر در کنفرانسی در انجمن هنری جکسون گفت: «آن چه اکنون در حال رخ دادن است جنگ بر سر دارایی‌ها و قدرت درون لانه افعی است، زیرا به اصطلاح شیرینی پای اقتصادی روسیه در حال کوچک شدن است. این افراد فی نفسه الیگارش نیستند، اما افرادی هستند که در مناصبی قرار دارند که نوعی قدرت بر جریان‌های مالی مهم را کسب کرده اند به ویژه در حوزه نفت و گاز که از جمله آن می‌توان به شرکت‌هایی مانند گازپروم، لوک اویل، نواتک یا گازپرومبانک اشاره کرد.»

تحریم‌ها برای روسیه ویرانگر بوده‌اند. در نتیجه، کیک اقتصاد روسیه و سهم بازیگران از آن به طور جدی کاهش یافته و بسیاری از افراد می‌خواهند دارایی‌های نقدی شخصی‌شان را در سطحی که پیش از آغاز جنگ اوکراین در اختیار داشتند حفظ نمایند.

بنابراین، همه آنان به اطراف نگاه می‌کنند تا تکه‌های شیرینی پای دوباره توزیع شده و از آن بهره‌ای عایدشان شود. اگر فردی روبروی جریان پول نشسته باشد آن جریان سمت دیگری برود و شخص شریرتر و خشن‌تری بیاید و بگوید به شما نیاز داریم تا آن جریان مالی را برای ما بفرستید شخصی که مسئول آن جریان مالی است یا توسط شخصی که آن جریان را از طریق او هدایت می‌کند یا توسط شخص دیگری کشته می‌شود». او می‌گوید قتل‌های اخیر صورت گرفته چیزی جز جنگ حریصانه بر سر پول و کشته شدن افراد بر سر آن نبوده‌اند.

"پاول پچلنیکوف" ۵۲ ساله مدیر روابط عمومی راه آهن روسیه که در آپارتمان‌اش در مسکو به ضرب گلوله کشته شد، از جمله کسانی است که به پایان زندگی نابهنگام رسیدند.

پس از آن جسد "دیمیتری" پسر "کنستانتین گولوشچاپوف" کشف شد؛ چهار روز پس از فرار پدرش به بلاروس، چند روز پس از یورش طرفداران پوتین به کسب و کار او و برنامه ریزی برای متهم کردن‌اش به ارتکاب اختلاس. پوتین با "اتاق ماساژ" گولوشچاپوف در سونای سن پترزبورگ شناخته شده بود و با این سرمایه دار تبعیدی که "ماساژور" پوتین نامیده می‌شد نزدیک بود.

در ماه جولای جسد "یوری ورونوف" ۶۱ ساله مدیر حمل و نقل گازپروم در استخر شنای او پیدا شد. پس از آن "الکساندر ساببوتین" میلیاردر ۴۳ ساله در ماه مه درگذشت. گمان می‌رود که این مدیر ارشد سابق لوک اویل با سم وزغ مسموم شده باشد که منجر به بروز حمله قلبی شد.

"یوگنی پالانت" مولتی میلیونر اوکراینی، ۴۷ ساله، و همسرش "اولگا پالانت" ۵۰ ساله، آخرین قربانیان این کارزار جنایت بودند که هفته گذشته در خانه خانوادگی‌شان در منطقه مسکو با ضربات چاقو کشته شدند.

از ابتدای سال، چندین تن از نزدیکان پوتین نیز در شرایط مرموز جان خود را از دست داده اند. "ایوان پچورین" مرد مورد نظر پوتین برای توسعه منابع عظیم قطب شمال روسیه ظاهرا در شرایطی مرموز از لبه یک قایق در آب‌های نزدیک به جزیره راسکی به درون آب سقوط کرد. این اتفاق تنها چند هفته پس از آن رخ داد که "راویل ماگانوف" رئیس نفتی پس از "سقوط از پنجره بیمارستان" درگذشت.

این مرد ۶۴ ساله که رئیس غول نفتی روسیه لوک اویل بود بر اثر سقوط از پنجره طبقه ششم بیمارستان مرکزی مسکو جان خود را از دست داد. ماگانوف پیش‌تر از جنگ اوکراین انتقاد کرده بود. لوک اویل به طور عجیبی علت مرگ او را بیماری ناشناخته اعلام کرد.

در تاریخ ۲۵ فوریه یک روز پس از صدور فرمان پوتین برای ورود سربازان ارتش روسیه به اوکراین جسد "الکساندر تیولاکوف" یکی از مقام‌های ارشد مالی و امنیتی گازپروم در سطح معاون مدیر کل کشف شد. گردن این مرد ۶۱ ساله در خانه ۵۰۰ هزار پوندی اش در طناب کشف شده بود.

در همین حال، "ولادیسلاو آوایف" ثروتمند ۵۱ ساله معاون سابق رئیس گازپرومبانک و از مقام‌های سابق کرملین در پنت هاوس خود در مسکو به ضرب گلوله کشته شد. چند روز پس از آن جسد به دار آویخته شده " سرگئی پروتوسنیا" ۵۵ ساله در اسپانیا کشف شد.

پروتوسنیا معاون سابق رئیس "نووتک" شرکتی بود که ارتباط نزدیکی با کرملین دارد. در ماه مارس جسد "واسیلی ملنیکوف" میلیاردر روس در آپارتمان مجلل اش در شهر نیژنی در نووگورود کشف شد. بر روی جسد جراحات وارد شده بر اثر ضربات چاقو مشاهده شده بود.

اجساد یوگنی پالانت مولتی میلیونر ۴۷ ساله و اولگا همسر ۵۰ ساله اش با آثار ناشی از ضربات چاقو در خانه شان در مسکو کشف شد

الکساندر ساببوتین میلیاردر 43 ساله که گفته شده بود مسموم شده است.

کنستانتین گولوشچاپوف پس از یورش افسران به خانه خانوادگی اش از روسیه گریخت.

بر اساس گزارش‌ها، ایگور نوسف بر اثر سکته مغزی درگذشت.

جسد پاول پچلنیکوف 52 ساله مدیر روابط عمومی راه آهن روسیه بر اثر اصابت گلوله در خانه اش در مسکو پیدا شد.

راویل ماگانوف رئیس غول نفتی روسیه لوک اویل پس از سقوط از پنجره بیمارستان جان خود را از دست داد.

اجساد سرگئی پروتوسنیا سرمایه دار گازی روسیه و همسرش ناتالیا 53 ساله و دختر نوجوان اش ماریا در عمارت اسپانیایی شان کشف شد.

ایوان پچورین دوست پوتین پس از سقوط در دریا درگذشت.

جسد ولادیسلاو آوایف مقام سابق کرملین و معاون رئیس بانک گازپرومبانک توسط دخترش کشف شده بود.

جسد الکساندر تیولیاکوف یکی از مدیران ارشد گازپروم یک روز پس از آغاز جنگ اوکراین کشف شد.

جسد لئونید شولمن مدیر ارشد 60 ساله گازپروم در عمارت اش کشف شد. او بر اثر ضربات چاقو کشته شده بود.

منبع: فرارو

کلیدواژه: الیگارش های روسیه ضربات چاقو لوک اویل آن جریان پس از آن کشته شد بر اثر کشف شد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۳۱۳۹۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

واقعاً روس ها درباره جنگ پوتین چه فکر می کنند؟/ سقوط مخاطبان تلویزیون دولتی در روسیه/ روس ها بیشتر چه کلماتی را در گوگل جست و جو می کنند؟

در 23 ژوئن 2023، یوگنی پریگوژین، رهبر واگنر، شورشی علیه ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه به راه انداخت.

به گزارش جماران، فارن پالیسی در این باره می نویسد: تصمیم پریگوژین منجر به برخی از خارق‌العاده‌ترین صحنه‌ها در تاریخ اخیر روسیه شد. هنگامی که نیروهای گروه واگنر کنترل مرکز استان روستوف را به دست گرفتند، جمعیت شهر علناً شورشیان را در آغوش گرفتند و برای آنها غذا و نوشیدنی آوردند و آنها را در مقابل دوربین های تلویزیونی زنده تشویق کردند. زمانی که پریگوژین شخصاً ظاهر شد، اندکی قبل از اینکه سرانجام شورش خود را رها کرد، همه از او استقبال کردند. اینجا چه خبر بود؟ آیا مردم روستوف صرفاً وضعیت پریگوژین را به عنوان گویای حقایق ناخوشایند در مورد حمله به اوکراین تحسین می کردند؟ آیا آنها فقط ناامیدی خود را از بی کفایتی آشکار سران ارتش عادی ابراز می کردند؟ آیا آنها فکر می کردند که واگنر پیروز می شود و در حال انتخاب طرف خود در این مخاصمه بودند؟ آیا آنها از فرصت برای ابراز نارضایتی گسترده تر استفاده می کردند؟ یا همه موارد فوق - یا هیچ کدام؟

شورش پریگوژین تصویر واضحی از مشکلاتی را ارائه می دهد که هر کسی که سعی می کند بفهمد مردم روسیه واقعاً چه فکری می کنند، با آن مواجه است. اما این سوالی است که نیاز به پاسخ فوری دارد. مقابله با رژیم پوتین و جنگ آن علیه اوکراین بسیار سخت تر خواهد بود مگر اینکه سیاست گذاران و استراتژیست ها بتوانند به درک درستی از افکار عمومی روسیه برسند.

پوتین در سخنرانی شب سال نو خود در پایان سال 2023 این دیدگاه را بیان کرد که می‌خواهد روس‌ها  و تا حدی سایرین بپذیرند: مردم روسیه و رهبر آنها یک «جامعه متحد» را تشکیل می‌دهند. در این روایت، بین دیدگاه پوتین برای کشور و آنچه روس‌های معمولی می‌خواهند، فاصله‌ای وجود ندارد و این شامل جنگ در اوکراین می‌شود، که او آن را به عنوان یک مبارزه قهرمانانه (علیه به اصطلاح نئونازی‌ها) به تصویر می‌کشد که به طور گسترده توسط شهروندان حمایت می‌شود.

البته واقعیت نسبتاً پیچیده تر است. این ظاهر اجماع یکپارچه توسط یک دولت پلیسی فراگیر اجرا می شود. یک دستگاه امنیتی عظیم همه چیزهایی را که روس‌ها می‌گویند و انجام می‌دهند زیر نظر دارد. برخی از برجسته‌ترین منتقدان پوتین، مانند ولادیمیر کارا مورزا و ایلیا یاشین، به اتهام انتشار «اطلاعات نادرست» درباره ارتش روسیه و جنگ، در حال گذراندن محکومیت‌های چشمگیر زندان هستند. الکسی ناوالنی، مخالف پیشرو، یکی دیگر از فعالان معروف ضد جنگ، اخیراً در شرایط نامشخصی در زندان درگذشت. اندکی پس از آن، دستیار او  که در تبعید در لیتوانی زندگی می کرد، مورد حمله وحشیانه یک مهاجم با چکش قرار گرفت.

روس های معمولی به خوبی از خطرات ناشی از گفتن حرف نادرست آگاه هستند. سالمندان هنوز خاطرات روشنی از زندگی در زمان رهبران سابق جوزف استالین و لئونید برژنف دارند، خاطراتی که به طرق مختلف به نسل‌های کنونی رسیده است.

لیوبوف سوبول، فعال اپوزیسیون تبعیدی معتقد نیست که روس‌ها مایلند آنچه را که فکر می‌کنند به مسئولان برگزار کننده نظرسنجی‌ ها بگویند: او به فارن پالیسی گفت: «بیشتر اوقات با پاسخ‌هایی که طرفداران دولت را منحرف می‌کند، نتایج غیرقابل اعتمادی دریافت می‌کنید. کسانی که از رژیم پوتین حمایت می کنند صادقانه و آشکار پاسخ خواهند داد، در حالی که افراد مخالف از ترس انتقام، مشکلات در محل کار و سایر مشکلات از گفتن حقیقت و بیان احساسات واقعی خود می ترسند.»

نظرسنجی قابل اعتماد به حداقل میزان اعتماد نیاز دارد و اعتماد عموماً در همه جوامع بسته، نه تنها روسیه، کم است. دقت هر نظرسنجی افکار عمومی منوط به در دسترس بودن پاسخ دهندگانی است که هیچ ترسی از پیامدهای منفی ندارند و می توانند پرسشگران خود را نسبتاً قابل اعتماد بدانند. هیچ یک از این شرایط در روسیه وجود ندارد.

برگزارکنندگان نظرسنجی‌ در همه جا نگران چیزی هستند که آن را سوگیری مطلوبیت اجتماعی می‌نامند ؛ فشار شدید برای گفتن آنچه می‌دانید از شما انتظار می‌رود، اما در حکومت‌های استبدادی، این مشکل بسیار حادتری است. تعداد کمی از روس‌ها ممکن است نظرات واقعی خود را با کسی که نمی‌شناسند و  از طریق تلفن با آنها تماس گرفته در میان بگذارند  و حتی تعداد کمتری نیز احتمالاً نظرات مخالف خود را بیان می‌کند.

اینکه غرب و اوکراین چگونه پیام‌های خود را به جمعیت روسیه می‌فرستند، تا حد زیادی به این بستگی دارد که آنها چقدر خوب روس‌ها و طرز فکر آنها را می شناسند.

پی بردن به احساسات عمومی برای خود پوتین که ارتش کوچکی از نظرسنجی های خود را برای ارزیابی روحیه ملی دارد به همان اندازه مهم است. اما آیا واقعاً می تواند به آنها اطمینان داشته باشد تا آنچه را که نمی خواهد بشنود هم به او بگویند؟ او ممکن است هرگز نتواند خود را از روایت‌های تبلیغاتی خود که به طرز شگفت‌انگیزی با رفتار طرفداران پریگوژین در روستوف در تضاد است، رهایی بخشد.

این مشکل با کسانی که در حال انجام نظرسنجی هستند تشدید می شود. دو مورد از برجسته‌ترین سازمان‌های نظرسنجی در کشور، مرکز تحقیقات افکار عمومی روسیه (VCIOM) و بنیاد افکار عمومی (FOM)، تحت کنترل دولت هستند. سومین مورد، مرکز که توسط گروهی از کارشناسان که در سال 2003 از VCIOM جدا شدند تشکیل شد و  اغلب به عنوان مستقل توصیف می شود،  بارها مورد حمله کرملین قرار گرفته که آن را به عنوان عامل خارجی محکوم کرده است.

دو سال پیش، وب‌سایت مستقل Proekt تحقیقی را منتشر کرد که ادعا می‌کرد  کرملین مستقیما در کار VCIOM دخالت دارد. روزنامه‌نگاران ادعا کردند که VCIOM با تغییر عبارت سؤالات نظرسنجی به روش‌هایی که پاسخ‌های «مناسب» را به پاسخ‌دهندگان القا می کند آنها را تحت فشار قرار می دهند.

همچنین گفته می‌شود که مقامات دولتی برگزارکنندگان نظرسنجی ها را متقاعد کرده‌اند که از نشان دادن روندهای بلندمدت در میزان اعتماد و محبوبیت پوتین در وب‌سایت شرکت خود  خودداری کنند؛ از جمله پایین‌ترین میزانی که در سال 2018 شروع شد، زمانی که موقعیت او به دلیل اصلاحات عمیقاً نامطلوب بازنشستگی تضعیف شد. اعتماد روس ها به رئیس جمهور خود در مارس 2020 به کمترین میزان در 14 سال گذشته یعنی 28.3 درصد کاهش یافت، اگرچه متعاقباً پس از تهاجم گسترده به اوکراین به شدت افزایش یافت.

بر اساس آخرین نظرسنجی لوادا که در ماه مارس منتشر شد، داده‌های لوادا و سایر نظرسنجی‌های مستقل، مانند روسی فیلد و گروه کرونیکل نشان می‌دهد که حمایت عمومی از جنگ همچنان قوی است ؛ 77 درصد. با این حال، لوادا همچنین تاکید کرد که بیشتر پاسخ دهندگان (52 درصد) طرفدار مذاکرات صلح هستند تا ادامه خصومت ها (40 درصد)، که با خواسته های کرملین همخوانی ندارد. 66 درصد از افراد مورد بررسی موافق بودند که روسیه بهای بسیار بالایی را برای تهاجم پرداخت می کند.

ولادیمیر میلوف، فعال اپوزیسیون می نویسد که این یافته ها تصویر حمایت ظاهراً محکم از جنگ را که اغلب در رسانه ها نقل می شود، پیچیده می کند. او استدلال می‌کند که تعداد کل حامیان ذکر شده در نظرسنجی‌ها باید تفاوت‌های مهم بین کسانی که «بی‌قید و شرط» از جنگ حمایت می‌کنند (گروهی که او ۳۵ تا ۴۰ درصد می‌داند) و آن‌هایی که «بیشتر از آن حمایت می‌کنند تا با آن مخالفت»، به تصویر کشیده شود.

او خاطرنشان می‌کند که نظرسنجی‌ها همواره مخالفت شدیدی را با موج دوم بسیج نظامی برای اعزام به خط مقدم نشان داده‌، احتمالاً به همین دلیل است که پوتین تاکنون از صدور دستور آن خودداری کرده است.

میلوف همچنین می گوید که مخاطبان تلویزیون دولتی  روشی که از دیرباز مورد پسند پوتین برای تثبیت پیامش در اذهان مردم بود  در حال کاهش شدید است، که نشانه‌ای از کاهش اعتماد به رسانه‌های رسمی است. او توجه را به تفاوت‌های جمعیتی فاحش در میان پاسخ‌دهندگان جلب می‌کند: حمایت از جنگ در میان افراد مسن و روستایی غالب است، در حالی که در میان جمعیت شهری جوان‌تر در ضعیف‌ترین حالت خود قرار دارد.

اکثریت قریب به اتفاق مردم اساساً بی تفاوت هستند و به نظرسنجی ها و مقامات هر آنچه می خواهند بشنوند را خواهند گفت. برخی از کارشناسان آن را با اصطلاح زیبا "بی تفاوتی آموخته شده" توصیف می کنند.

کارشناسان در حال آزمایش راه‌های جدیدی برای مقابله با مشکل بی اعتمادی به نظرسنجی ها هستند. یکی از این راه ها استفاده از قدرت جمع‌آوری داده‌های اینترنت است.  دو دانشمند علوم سیاسی بریتانیایی، در حال بررسی پرسش‌های جستجوی روس‌ها در گوگل و یاندکس، یک موتور جستجوی داخلی هستند.

این داده‌ها، در میان چیزهای دیگر، نشان می‌دهد که روس‌ها از لحاظ مالی بسیار کمتر از آنچه اغلب ادعا می‌شود احساس امنیت می‌کنند: پرسش‌ها درباره «ورشکستگی»، «تأمین مالی مجدد وام مسکن» و «اهدای کلیه» از آغاز تهاجم افزایش یافته است. جستجوها درباره افسردگی، اضطراب و خودکشی نیز به شدت افزایش یافته است. محققان همچنین افزایش پرسش‌های مربوط به استبداد (از جمله کار مورخ هانا آرنت در مورد توتالیتاریسم و اورول 1984) را دنبال کردند.

برای مدت طولانی، معامله ضمنی میان مردم و کرملین این بوده که پوتین رفاه و ثبات را به ارمغان می آورد و روس ها با سکوت سیاسی به آن پاسخ می دهند. اکنون این معامله با جنگ، با سربازی اجباری، عدم اطمینان اقتصادی شکسته شده است. این روزها حضور رژیم در زندگی شما بسیار زیاد شده است. اکنون در جامعه روسیه افرادی سیاسی شده‌اند که قبلاً به سیاست علاقه نداشتند.

در نهایت یک چیز مسلم است: وقتی کسی به شما می‌گوید که روس‌ها در دیدگاه‌های خود متحد و یکدست هستند، حرف آنها را نپذیرید. فهمیدن اینکه واقعاً در درون آن سرها چه می گذرد آسان نخواهد بود.